لقمه
دیده اید که زنبور عسل چه شیرین کاری می کند؛ از این روست که با گل ها همنشین است و از شهد آن ها می نوشد.
این از اثرات لقمه است، یعنی اگر لقمه ها پاک باشند، آنچه بروز خواهد داد، مثل عسل شیرین و شفا بخش خواهد بود.
امروزه همه چیز را از روی حیوانت می آزمایند،ما هم ماجرای زنبور عسل را پیش روی چشم داشته باشیم و لقمه های خود را طیّب و پاک کنیم.
اگر اینطور باشد سخن هایمان نوش خواهد بود نه نیش. و این نوش در رفتار و کردارمان نیز آشکار می شود.
عاشورا چرا اتفّاق افتاد؟ «حقیقتی مسلم است که جنگ عاشورا ، "جنگ لقمه ها" بود». وقتی امام سجاد(علیه السلام ) از پدر شان پرسیدند: این جماعت چرا با چنین می کنند؟
امام حسین(علیه السلام) در جوابش فرمودند:«ملئت بطونهم من الحرام:چون شکم های آنان از لقمه های حرام انباشته شده است».(1)
مثال:شکم به تنور می ماند و لقمه ها به هیزم و "لقمه های حرام" شبیه "هیزم های تر" است، که در سوختن آنقدر دود می کند و جلوی چشم را می گیرد و حتّی آدم چراغ را هم نمی بیند.
روز عاشورا هم آن قوم نادان نتوانستند با دود غلیظ لقمه های حرام در شکم هایشان، چراغ وجود امام را ببینند.(2)
بنابراین: لقمه همانند ریشه ی درخت ناپیداست و همه چیز در آن ریشه نهفته است. شاخ و برگ و میوه همه از ریشه بوده و "ریشه" همان "لقمه" است؛
«پس مواظب لقمه هایمان باشیم»
پی نوشت:
1-بر گرفته از بحارالانوار، ج45، ص1.
2-بریده ای از کتاب سلوک باران.
خوشحال میشم وبم رو دنبال کنی ...