این عنوان می تواند سر مطلب بسیاری از حرف ها و موارد باشد، مثلا از کنار مغازه ای می گذریم و شاید نیاز به خرید داشته باشیم ولی پول نداریم و در درب مغازه نوشته باشند« تقاضای نسیه نفرمایید حتی شما دوست عزیز» . این به ما می فهماند که فروشنده حتی دوست خود را قبول نمی کند. پس ما هم به دنبال راهی برای نجات خود باشیم...
میخواهم حرف را به اینجا برسانم که در روز قیامت نیز همچنین است. همه به دنبال حساب و کتاب خود هستند و حتی دوست صمیمیشان هم به یاد نمی افتد. در این دنیا به دنبال توشه ای برای آخرت خودند، تا آن روز که حتی مادر از بچه اش فرار می کند، محتاج کس دیگری نباشد.
بعضی از خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله والسّلم)از آن حضرت سؤال کردند: که در روز قیامت انسان به یاد دوست صمیمیش می افتد؟ ایشان در پاسخ فرمودند:
«سه موقف است که هیچ کس در آن ها به یاد کسی نمی افتد: پای میزان سنجش اعمال است تا ببیند آیا میزانش سنگین است یا سبک؟ سپس بر صراط است تا ببیند آیا از آن می گذرد یا نه ؟ و سپس به هنگامی است که نامه های اعمال را به دست انسان ها می دهند تا ببیند آن را به دست راستش می دهند یا دست چپ؟ این سه موقف است که در آن ها کسی به فکر کسی نیست. نه دوست صمیمی،نه یار مهربان،نه افراد نزدیک،نه دوستان مخلص،نه فرزندان،و نه پدر و مادر ، و این همان است که خداوند متعال می فرماید:«در آنروز هر کسی به قدر کافی به خود مشغول است».(1)
در قرآن کریم از قیامت بسیار یاد شده است، این یادآوری گاه با برهان و گاه با آوردن مثالها بوده و سعی برآن بوده تا فهم آن را به ذهنها نزدیک سازد و دل را برای پذیرش آن آماده سازد از جمله این آیه:
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَالَّذِینَ هَادُواْ وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿2﴾
«کسانی که ایمان داشتند و یهودیان و مسیحیان و صابئین (پیروان حضرت یحیی ) هر که به خدا و روز قیامت ایمان داشته و کردار نیک انجام داده باشد، چنین افرادی پاداششان در پیشگاه خدا محفوظ بوده و ترسی بر آنان نیست و غم و اندوهی بدیشان دست نخواهد داد....»
بنابراین:در این دنیای بی در و پیکر همه به دنبال کار خودند و به اعمال خود مشغولند. حال توشه ای آماده کنند یا نه ،به خودشان بستگی دارد که چه اعمالی در آخرت به دنبالشان باشد. چه بهتر این اعمال، اعمال پسندیده و نیک باشد، تا شاید خود(اعمال نیک) راه را برایشان هموار سازد.
یا رب مکن اندر صف محشر خجلم من کرده گناه و پیش خود منفعلم
اندر دو جهان ببخش و رحمی بنما چون غیر تو امیّد نباشد به دلم(3)
پی نوشت:
1-برگزیده تفسیر نمونه،ج 5،ص415/تفسیر برهان،ج4،429
2-سوره بقره،آیه 62
3-«ابو سعید ابوالخیر»
