موقعی که به دوری شیعیان و دوستداران فاطمه "سلام الله علیها" از آتش جهنم فکر میکنیم، سؤالی برایمان پیش می آید؛
سؤال این است که آیا هر کسی که ابراز عشق به حضرت زهرا "سلام الله علیها" کرد، با هر خصوصیتی و لو معصیت کار هم باشد جهنمی نیست و از بهشتیان است؟
از مجموعه روایات چنین می فهمیم که آن محبی بهشتی است که اعمال او منطبق بر اعمال فاطمه "سلام الله علیها" باشد؛ البته نمی تواند معصوم باشد ولی عادل که می تواند باشد. بنابراین محبیّن فاطمه "سلام الله علیها" به شرطی به بهشت می روند و از آتش جهنّم دور می شوند که رسم بهشتیان را داشته باشند؛
زیرا محبّت فاطمه "سلام الله علیها" زمینه ساز بندگی است و هر کسی که عاشق آن حضرت باشد، عاشق عبادت می شود ؛چنانکه ایشان عاشق عبادت بودند و آنقدر در محراب عبادت برای مؤمنان و مؤمنات دعا می کردند که پاهایشان ورم می کرد.
حتّی یکبار سؤالی برای امام حسن "علیه السلام" پیش آمد که مادر چرا آنگونه که برای دیگران دعا می کنی، در حق خودت دعا نمی کنی؟
فرمودند:«یا بنیّ الجار ثمّ الدّار»؛ پسرم، اول همسایه، سپس خانه خود».(1)
بنابراین: با داشتن محبّت خالی راهی برای ورود به دوستداران حضرت پیدا کرده ایم ؛ حال چگونه بتوانیم این اعمال را تا سر حدّ لیاقت برای شفاعت آن حضرت بالا ببریم، به خودمان بستگی دارد...
پی نوشت:
1-بحارالانوارّج43ّص25؛مستدرک الوسائل،ج5،ص244.
