لحظه

لحظه به لحظه در گذریم، هر لحظه به بهانه ای؛ تنها چیزی که در زندگی به یاد آن نیستیم مثل برق و باد جریان دارد، منظورم گذران عمر و وقت است. آیا یک لحظه با خود اندیشیده اید که چه فرصت هایی از دست داده اید؟ همیشه می گویند وقت طلاست آن را غنیمت بشمرید. ولی وقت عمل، همه چیز از یاد می رود؛ با امروز را به فردا سپردن، کاری از پیش نمی رود، فقط تلف عمر و از بین رفتن وقت است. پس چه کنیم؟

بزرگی گوید: دو چیز است که باز نمی‌گردد، روزی که از دست رفت و تیری که از شست رها شد. بنابر این باید قدر روزها را بدانیم و آنها را بیهوده تلف نکنیم.

وقت رایگان، امّا بسیا قیمتی است. نمی توانید صاحبش باشید، امّا می توانید از آن استفاده کنید، نمی توانید نگهش دارید، امّا می توانید صرفش کنید. وقتی از دستش دادید، مثل زهی که از کمانش گریخته باشد هرگز قادر نخواهید بود آن را برگردانید.

پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله) می فرمایند: «در ایام زندگی، لحظه های الهی وجود دارد. در کمین آن فرصت ها باشیم و از آن استفاده کنیم».

امام علی(علیه السلام) نیز در این باره فرموده اند: «فرصت چون ابر گذران است، پس فرصتهای نیک را غنیمت بشمارید».

از آنجا که عمر محدود است و فرصت‌ها به فرموده حضرت علی(علیه السلام) همچون ابرهای گذران هستند، تنها، کسانی که راه درست استفاده از آنها را بدانند و با بارور کردن ابرهای فرصت زندگی خویش، باران رحمت الهی را بر وجود خسته خویش احساس کنند، می‌‌توانند از خزانه زمان، درّهای گران‌بها و رنگارنگی فراچنگ آورند.

نتیجه گیری: پس با این توصیفات وقت خیلی با ارزش تر از طلاست. با از دست دادن طلا دوباره می توان با سعی و تلاش آن را بدست آورد؛ ولی وقت را اگر غنیمت نشمری از دست می رود و باز گشتنی نیست. قدر لحظه های زندگی را بدانید و از این عمر سه روزه بهره ای برای آخرت توشه کنید که در آن موقع حسرت این لحظه تان را نخورید.