خداوند متعال نماز را مایه ی آرامش دل انسان ها معرفى نموده و آن را برطرف کننده غم و اندوه که بزرگ ترین بیمارى هاى روح انسان است، قرار داده. به عبارت دیگر، با عظمت ترین عبادت را درمان بزرگ ترین گرفتارى انسان یعنى اضطراب، غم، و حسرت قرار داده است؛
آن جا که مى فرماید:
«اِنَّ الذین آمنوا و عملو الصّالحاتِ و اَقاموا الصَّلاةَ... لا خوفٌ علَیهمِ و لا هم یَحزَنون؛ کسانى که ایمان آوردند و کارهاى خوب انجام دادند و نماز بر پا داشتند... خوف و ترسى ندارند و محزون نمى شوند.»(1)
پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) فرموده:«الصّلوةُ نور المؤمن؛ نماز نور مؤمن است.»(2)
در مورد نماز همیشه تأکیدات فراوان بوده و است؛ ولی برخی افراد شبهه هایی ایجاد می کنند که اصلا چرا نماز می خوانیم؟ خداوند چه احتیاجی به نماز ما دارد؟ یا آنهایی که نماز می خوانند گناه میکنند، این چه نمازی است؟ ولی نمی دانند که همیمن نماز است که آنان را از گناه باز میدارد.
چون نماز؛ سر رشته ی پاکی ها، معراج دل مؤمنان، صفاى باطن، کلید تمام خوبى ها، شست وشوى دل، سرچشمه پاکى و کمال، رشته الفت بین بندگان و خدا و بهترین عامل مؤثر در آرامش کامل روح انسان در مقابل بدی هاست.
وقتی کسانی که این شبهه ها را ایجاد می کنند که خداوند چه احتیاجی به نماز ما دارد، خودشان با همان حرفشان به آن پاسخ می گویند. بله؛ خداوند احتیاجی به نماز ما ندارد بلکه آن را راه ارتباطی برای بنده ی خود با خودش قرار داده است تا همه وقت و همه حال باعث تسلای دل او شود. توجه کنید موقعی که فردی به گرفتاری مانند بیماری و قرض و ... مبتلا می شود از هر دری که رانده شود از درگاه خداوند متعال مأیوس نمی شود و همیشه می گوید خدایی دارم که به من کمک می کند؛ هر چه قدر مشکلش بزرگتر هم شود، باز امیدوار است.
و باعث این امید، همان نماز"راه ارتباط بنده و خالق" است که چنین امیدها و آرامش قلبی برای دل مؤمن می آورد. و این وسعت اثر گذاری نماز است که محیط اطراف را نیز بهره مند می سازد و مهم تر از آن همراهی و یاری خداست با کسانی که نماز می خوانند، خدایی که همه کاره عالم است همراه نمازگزار می شود و می فرماید:«قَالَ اللّهُ إِنِّی مَعَکُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ: من با شما هستم اگر نماز را به پا دارید.»(3)
پی نوشت:
1-. سوره بقره، آیه277.
2- جواد فاضل فریدون سالکى، نهج الفصاحه، ح 1874، ص396.
3-سوره مائده،ایه12.
